Banach z Eilenbergiem
«Sammy regarded prewar Poland with some affection. He felt that he had been well nurtured by the Polish community of mathematicians, and he told me of his pleasure on being received by Stefan Banach himself, a process of being welcomed to the holy of holies, the café in which Banach spent his time (...). Sammy’s view of Poland since the war (...) was particularly complicated by what he viewed as its treatment of category theory as a fringe subject.» — Peter Freyd, 1998, Not. Amer. Math. Soc. 45, 1350–1351.
Przez kilka godzin śnił mi się Banach z Eilenbergiem. W tym śnie Banach nie umarł od razu po wojnie, i, po przeczytaniu pracy Eilenberga i MacLane’a w 1945 roku, zajął się zastosowaniem teorii kategorii do analizy funkcjonalnej, odkrywając, że gdy się rozważa określoną kategorię przestrzeni Banacha, to można na niej wprowadzić dodatkową strukturę, ale inną niż monoidalną czy też enriched, która jednocześnie dopuszcza bogate funkcjonalno-analityczne własności. Rozwój teorii tej klasy struktur kategoryjnych stał się polską specjalnością, ale praktykowaną wyłącznie przez polskich emigrantów w Ameryce, bo w samej Polsce, wskutek wzajemnych kwasów i ogólnej ksobno-octowości, nikt nie miał wystarczająco dużo samodzielności, polotu, czy też zwykłej odwagi osobistej, aby się tym zajmować.
(30.VIII.15, Waterloo)
