• << Main page

• * * * (kiedy budzę się...)
• o przymykaniu drzwi
• album wspomnień
• * * * (moje wiersze stały się procesem wykreślania...)
• * * * (rzadko wchodzę do tego pokoju...)
• * * * (słowa w gardle ugrzęzły...)
• * * * (i dokąd jutro skłamię...)
• * * * (mam głowę pełną kamieni...)
• * * * (obudzony z nocnego koszmaru...)
• jesień vi
• * * * (czytam twoje dłonie...)
• * * * (zaczynam chyba rozumieć...)
• * * * (krążymy wokół pojęć...)
• hic et nunc
• modlitwa ii
• * * * (ja jedna z wielu niewolnic...)
• * * * (pochodzę ze świata który przestał istnieć...)
• pierwszy listopada
• erotyk współczesny
• maskarada
• * * * (słowa których nie ma...)
• ʻāqibat
• * * * (bez tego co było...)
• * * * (по улицам...)
• * * * (w rytmie поездов...)
• * * * (całki po sensach...)
• wtajemniczenie
• uśmiech kota
• stan próżni
• astronomy
• 2k
• * * * (martwy las...)
• der vögelhändler
• niedziela
• * * * (oscylacje...)
• la destination
• gorzkie owoce
• jesień

O przymykaniu drzwi

Chwila kiedy ostatni goście opuszczają mieszkanie jest chwilą szczególną. Zostajesz wtedy sam. Przez chwilę pobrzmiewa w ustach ten słodki posmak ostatniego uśmiechu, gestu, spojrzenia. Jeszcze jesteś otulony zwiewną pajęczynką porozumienia, wspólnej obecności. Powoli przechodzisz do kuchni, omiatasz wzrokiem pogorzelisko talerzy i pustych butelek. Uśmiech wyrozumiałości w kąciku ust, drobna radość, że to miejsce przed chwilą było tak żywe, pełne niedopowiedzianych historii, tylu pytań i przeżyć, które pozostały rozkoszną tajemnicą. Obracasz się więc za siebie, krok, dwa, trzy, przechodzisz do pokoju. I nagle przeszywa cię pierwsza iskra samotności. Ciepłe światło, stonowane kolory, może muzyka w tle. I tylko ślad po ludziach, zniknęli jak wytarty gumką szkic, jak klisza wyciągnięta z aparatu na słońce, nic, null, zero. Ciało odzywa się słabością, dziwnym mrowieniem, zawieszone nad znikającym przeżyciem bliskości. Nitki pajęcze rozerwane, pogubione, wszystko znika w zatrważającym tempie. Zostaje świat przedmiotów, zimny, obcy. Poddający się działaniom, z których każde obce, zbyteczne, wymuszone. Krzesło, kanapa, biurko, światło. Trzeba posprzątać jutro. Trzeba załatwić sprawy. Trzeba kupić coś do jedzenia. Ciężko, tak strasznie ciężko i pusto.


(11 marca 2012)