4.5.1 Procesor

Central Processing Unit (CPU), czyli centralna jednostka przetwarzania, w komputerach PC jest najczęściej produkcji firmy Intel (Apple używa Motoroli i Power PC). I choć konkurencja, produkująca procesory do PC, czasem wychodzi na prowadzenie -- na przykład Athlon firmy AMD pierwszy w klasie PC przekroczył magiczną barierę gigaherca, czyli tysiąca megaherców -- to jednak produkty Intela są wciąż punktem odniesienia. Rewolucję wśród procesorów do komputerów przenośnych -- procesor Cruzoe -- przygotowuje firma Transmeta Corp. ( http://www.transmeta.com).

Większość komputerów PC oparta jest na kolejnych procesorach z rozwijanej od lat 80. linii: Intel 8086, 80286, 80386, 80486, Pentium, Pentium MMX, Pentium II (PII), Celeron, Pentium III (PIII)...$\,$ Kolejne procesory są coraz szybsze i wydajniejsze, ale wciąż można na nich uruchamiać programy pisane na najstarszy z nich -- są ,,kompatybilne w dół''.

Procesory o tej samej nazwie (czyli również budowie wewnętrznej) mogą się różnić między sobą ,,megahercami'', czyli szybkością taktowania. Jeden megaherc (MHz) to milion cykli pracy procesora, czyli elementarnych operacji (jak np. dodanie dwóch liczb) na sekundę. Przy porównywaniu dwóch procesorów o jednakowej konstrukcji (nazwie) można przyjąć, że szybkość procesora jest proporcjonalna do szybkości taktowania. Czyli procesor Pentium III 600 MHz powinien być o połowę szybszy od Pentium III 400 MHz. Jednak w przypadku różnych procesorów w grę zaczyna również wchodzić pytanie, jak wiele procesor może obliczyć w ciągu jednej operacji. Na przykład wprowadzony przez Intela standard rozszerzeń multimedialnych (multimedia extensions, MMX) umożliwia wykonywanie w jednym cyklu pracy procesora ,,większych'' instrukcji związanych z obrazem i dźwiękiem. Oznacza to, że wyposażony w te rozszerzenia procesor może przy tej samej szybkości taktowania wykazywać większą wydajność w obsłudze aplikacji multimedialnych.