System operacyjny MacOs jest tworzony specjalnie dla komputerów Macintosh firmy Apple i działa wyłącznie na nich. Podobnie odmiany Unixa, tworzone przez IBM (patrz rys. 1.8), Hewlett-Packard czy DEC, działają wyłącznie na stacjach roboczych odpowiednich firm. Z kolei na komputerach klasy PC (opis na s. ) działa -- poza niegdyś powszechnym MS DOS, który ustąpił palmy pierwszeństwa MS Windows -- wiele innych systemów, jak odchodzący w niepamięć OS/2, potężny w sieci Solaris, nowy, zorientowany na multimedia BeOs czy wreszcie najdynamiczniej rozwijający się, darmowy GNU/Linux4.4.
Rozwiązanie ,,system i komputer tej samej firmy'' jest zwykle bardziej stabilne -- stąd np. legendarna niezawodność komputerów Apple czy stacji roboczych Sun -- jednak przywiązuje nas zwykle do jednego producenta, gdy np. chcemy dokupić drukarkę czy rozbudować sieć w firmie. Dla zapewnienia wyboru i konkurencyjności stworzono ideę ,,systemów otwartych'' (open systems). Ma ona umożliwić w miarę dowolny wybór zarówno oprogramowania, jak i składników sprzętu (dysków, drukarek, monitorów itd.) z oferty różnych producentów. Bezpośrednia konkurencja prowadzi tu m.in. do niższych cen, co wcale nie musi wiązać się z niższą jakością.