CERN
jest położony w niezwykle malowniczej dolinie Jeziora Genewskiego. Od południowego
wschodu horyzont zamyka masyw Mont Blanc, odległy o około 80 km. Od zachodu,
odległe o zaledwie 10 km pasmo Jury sprawia, że słońce ,,zachodzi" tu na
dwie godziny przed zmrokiem. Na południowym zachodzie ciasną bramą pomiędzy
Alpami i Jurą przeciska się Rodan.
Sąsiedztwo łąk i lasów Jury daje schronienie zwierzynie, która zdaje się żyć w symbiozie z fizykami. Na trawniku przed CERNowską kantyną można rankiem spotkać przechadzającą się czaplę. Wróble są tak bezczelne, że potrafią wyjadać wprost z talerzy co bardziej zamyślonych lub rozdyskutowanych fizyków. Na słupku przy drodze często siedzi kania i przygląda się samochodom jadących do CERNu fizyków, jakby podziwiałą ich marki. W rzeczywistości liczy na łatwy łup w postaci przejechanych gryzoni. Para świecących, sowich oczu ukazująca się nagle przed maską samochodu w czasie powrotu z nocnej szychty, to wrażenie jakiego nie dostarczy żaden horror. Marcin Konecki przysięga się nawet (i ja mu wierzę), że kiedy o drugiej w nocy wracał rowerem z CERNu to na środku ronda widział jelenia!
Kiedy
samemu mieszkałem pod Jurą, co noc okoliczne jeże wyżerały z kociej miski
chrupki Whiskas. Zdarzyło się też, że kiedy moja żona oglądała w telewizji
film o ptakach wodnych, do pokoju weszła kuna. Była tak zajęta poszukiwaniem
piskląt, że dała się złapać i pogłaskać.
