11.15 C#

Zasady dotyczące konwersji są w C# podobne do tych z C++, choć są bardziej wzorowane na Javie. W szczególności, konwersje prowadzące do utraty informacji muszą być jawne.

Warto za to pokrótce wspomnieć o różnicach w definiowaniu i wywoływaniu funkcji. W C# nie ma bezpośredniej implementacji typu wskaźnikowego i referencyjnego jaki znamy z C/C++. Istnieją za to mechanizmy które pozwalają definiować funkcje semantycznie równoważne funkcjom C++ z parametrami wskaźnikowymi i referencyjnymi, a więc pozwalające funkcji na dostęp do oryginału a nie kopii argumentu wywołania.

Deklarację parametru w nagłówku funkcji można poprzedzić modyfikatorem ref lub out. Znaczenie jest następujące:

Inaczej również zaimplementowany jest mechanizm przekazywania do funkcji zmiennej liczby argumentów. Ostatni parametr funkcji można zadeklarować z modyfikatorem params. Parametr ten powinien wtedy być typu tablicowego. Jeśli tak zadeklarowaliśmy funkcję, to w miejsce tego parametru podczas wywołania możemy dostarczyć dowolną liczbę argumentów typu odpowiadającego typowi tablicy: wszystkie one będą dostępne w funkcji jako elementy tablicy. W szczególnym przypadku zadeklarowanym typem elementów tablicy może być typ object. Wtedy odpowiadające tej tablicy argumenty mogą być dowolnego typu, w tym typu wbudowanego, jak na przykład int. W tym ostatnim przypadku ich wartości zostaną „opakowane” w zmiennych obiektowych (odpowiadających obiektom klas opakowujących z Javy, jak klasa Integer czy Double). Wewnątrz funkcji można je wtedy „odpakować” za pomocą rzutowania.

P85: Fun.cs Przesyłanie argumentów w C#

      1.  using System;
      2.  
      3.  class  Raport {
      4.  
      5.      static int LIMIT = 1050;
      6.  
      7.      public static int licz(ref String str, out int sum,
      8.                                    params object[] dane) {
      9.          Console.WriteLine("...Dane od " + str);
     10.          int ile =0;
     11.          sum = 0;
     12.          for (int i = 0; i < dane.Length; i++) {
     13.              if (dane[i] is String) ile++;
     14.              else                   sum += (int) dane[i];
     15.          }
     16.          str = sum >= LIMIT ? "POWYZEJ" : "PONIZEJ";
     17.          return ile;
     18.      }
     19.  }
     20.  
     21.  class Fun {
     22.      public static void Main() {
     23.          int    sum, ile;
     24.          String str;
     25.  
     26.          str = "Kasjer_1";
     27.          ile = Raport.licz(ref str, out sum,
     28.                           "Nowak", 100, 50, 50, 80, 20,
     29.                           "Byrski", 50, 50,
     30.                           "Kociniak", 100, 50, 100, 50,
     31.                           "Malinowski", 70, 30);
     32.          pr(str,ile,sum);
     33.  
     34.          str = "Kasjer_2";
     35.          ile = Raport.licz(ref str, out sum,
     36.                           "Tarski", 200, "Zdziarski", 700,
     37.                                             700, 100, 100);
     38.          pr(str,ile,sum);
     39.      }
     40.  
     41.      private static void pr(String str, int ile, int sum) {
     42.          Console.WriteLine(str + " limitu. Klientow: " +
     43.                                 ile + ". Utarg: " + sum);
     44.      }
     45.  }

Jako pierwszy argument funkcja pobiera napis str który drukuje (linia 9), a następnie zmienia (linia 16) na napis 'POWYZEJ' lub 'PONIZEJ' w zależności od wartości zmiennej sum. Zmiana ta będzie widoczna w funkcji wywołującej.

Zmienna sum jest rodzaju out więc jej wartość wejściowa nie jest używana; zmienna ta w ogóle nie musiała być zainicjowana. Funkcja oblicza sumę wpłat od klientów i umieszcza ją w tej zmiennej dzięki czemu wartość jej będzie widoczna w funkcji wywołującej.

Pozostałe argumenty są zbierane w tablicy dane. W pętli (linie 12-15) za pomocą operatora is sprawdzany jest typ kolejnego argumentu. Jeśli był to String to znaczy, że argumentem tym było nazwisko kolejnego klienta i zwiększamy wartość zmiennej ile która jest licznikiem klientów. Jeśli nie był to napis, to znaczy, że jest to opakowana liczba całkowita; rozpakowujemy ją za pomocą rzutowania (operator (int) wyłuskuje z obiektu zapakowaną tam liczbę). O otrzymaną wartość zwiększamy zmienną sum.

W ten sposób funkcja zwraca trzy wartości: poprzez return liczbę klientów, poprzez zmienną str (rodzaju ref) napis mówiący czy suma wpłat była poniżej czy powyżej limitu zdefiniowanego w linii piątej, i wreszcie poprzez zmienną sum rodzaju out sumę wszystkich wpłat.

Funkcja wywołująca, czyli Main z klasy Fun, posyła te dane do funkcji pr która drukuje rezultat obliczeń. Ta funkcja nie modyfikuje otrzymywanych danych, więc przekazywane są one tym razem przez wartość: