Podsumowanie sesji S4B

Szybki i wielokierunkowy postęp w zastosowaniu zjawisk fizycznych w medycynie uniemożliwia, bodaj pobieżne, przedstawienie wszystkich dziedzin fizyki, które znalazły miejsce w praktyce medycznej. W sesji zatytułowanej "Fizyka i Medycyna" przedstawiono referaty omawiające niektóre z nowoczesnych metod diagnostycznych i terapeutycznych wykorzystujących zjawiska fizyczne. Wysłuchanie nawet tych z konieczności nielicznych wykładów zwraca uwagę na następujące fakty:

• nastąpił dynamiczny rozwój metod i technik pozwalających na obserwację takich zjawisk i obszarów ludzkiego organizmu, które do niedawna znajdowały się poza możliwością oceny nieinwazyjnej.
• wypracowane przez fizykę metody mogą wspomagać medycynę nie tylko w zakresie diagnostyki i terapii lecz również służyć jako potężne i bardzo efektywne narzędzie poznawcze.
• polskie instytucje naukowe mają swój udział we współdziałaniu fizyki i medycyny. Przejawia się to nie tylko we współpracy z ośrodkami zagranicznymi mającej na celu rozwijanie i wdrażanie nowoczesnych metod i technik diagnostycznych i terapeutycznych ale również w podejmowaniu trudnych i niezmiernie istotnych problemów dotyczących funkcjonowania złożonych struktur w obrębie organizmu człowieka.

Plamą na tym pozornie optymistycznym obrazie jest fakt, že sprawne i szybkie przenoszenie efektów licznych badaä do praktyki medycznej jest niestety ograniczone przez wysokie i ciągle rosnące koszty zastosowania współczesnych metod i technologii. Znana, trudna sytuacja finansowa polskiej służby zdrowia stwarza niebezpieczeństwo pogłębiania się niełatwych do odrobienia opóźnień we wdrażaniu nowoczesnych metod postępowania medycznego w naszym kraju. Problem ten wielokrotnie podnoszono w czasie dyskusji towarzyszącej poszczególnym referatom.

Osiągnięcia ostatnich lat spowodowały że coraz powszechniej docenia się korzyści płynące ze współdziałania fizyki i medycyny - dziedzin wiedzy do niedawna uważanych za raczej odległe. Dowodem na to jest, z jednej strony podjęcie przez wiele placówek naukowych na świecie kształcenia specjalistów w zakresie fizyki medycznej i inżynierii biomedycznej (np.: Johns Hopkins University , University of Wisconsin , McGill University, a w Europie - Uniwersytety w Lipsku, Oldenburgu czy Exeter ). Z drugiej zaś - powstanie prężnie działających organizacji międzynarodowych skupiających w swych szeregach fizyków i inżynierów zainteresowanych rozwojem fizyki medycznej i inżynierii biomedycznej. Stowarzyszenia te wspierają merytorycznie, organizacyjnie i finansowo medyczne zastosowania fizyki, służąc pomocą przede wszystkim ludziom i ośrodkom z krajów rozwijających się. W pracach tych organizacji czynnie uczestniczą Polacy.