Historia i rozwój

Pierwszy projekt stworzenia takiego systemu przedstawił w CERN-ie Tim Berners-Lee w 1989 r., a następnie został on udoskonalony przez niego i Roberta Cailliau w 1990 r. Przed końcem tego roku pokazano już prototypowe oprogramowanie dla podstawowego systemu. Aby zachęcić do korzystania z tego systemu, ważnym było umożliwienie dostępu do istniejącej informacji bez konieczności przekształcania jej do nowego formatu. Zrobiono to przez przygotowanie odpowiedniego programu pozwalającego na dostęp do dokumentacji Centrum Komputerowego CERN-u i serwisu pomocy a także do rodziny grup dyskusyjnych Usenet. Cała ta informacja stała się natychmiast dostępna z prostej przeglądarki WWW, która mogła być uruchomiona na dowolnym komputerze.

Początkowo system zawierał tę przeglądarkę, serwer informacyjny i bibliotekę wprowadzającą podstawowe funkcje dla programistów chcących stworzyć swoje własne oprogramowanie. Został on przekazany w 1991 r. środowisku fizyków wysokich energii przez CERN-owską bibliotekę oprogramowania, tak że wiele uniwersytetów i laboratoriów badawczych mogło zacząć go używać. Nieco później został on udostępniony przez Internet wszystkim, w tym środowisku ludzi pracujących nad systemami hipertekstowymi. Na początku 1993 r. działało około 50 znanych serwerów informacyjnych.

Na tym etapie istniały w zasadzie dwa rodzaje przeglądarek. Jedną z nich była oryginalna robocza wersja, bardzo wyrafinowana ale dostępna tylko na komputerach NeXT. Druga z nich była przeglądarką "w modzie liniowym", którą było łatwo zainstalować i uruchomić na dowolnych komputerach, ale była ona ograniczona w swych możliwościach i niezbyt przyjazna dla użytkownika. Było jasne, że mały zespół w CERN-ie nie mógł wykonać całej pracy potrzebnej do dalszego rozwinięcia systemu, więc Tim Berners-Lee zaapelował przez Internet do innych programistów, aby się włączyli.

Na początku 1993 r. Narodowe Centrum Zastosowań Superkomputerów (NCSA - National Center for Supercomputing Applications) na Uniwersytecie Illinois wypuściło pierwszą wersję swojej przeglądarki Mosaic. Oprogramowanie działało w środowisku X Windows, popularnym wśród naukowców. Dostarczyło ono przyjaznego, opartego na okienkach, dostępu dla użytkowników szeroko używanego systemu operacyjnego. Wkrótce NCSA wypuściłó wersje dla komputerów PC i Macintosh. Pojawienie się niezawodnych i przyjaznych dla użytkowników przeglądarek dla tych popularnych komputerów miało natychmiastowy wpływ na rozpowszechnienie się WWW. Komisja Europejska zatwierdziła swój pierwszy projekt poświęcony WWW (WISE) pod koniec tego roku z CERN-em jako jednym z partnerów. Do końca 1993 r. działało ponad 500 znanych serwerów i WWW wykorzystywało 1% ruchu w Internecie, co wtedy wydawało się dużym udziałem.

Rok 1994 był faktycznie "Rokiem WWW". Pierwsza Międzynarodowa Konferencja WWW odbyła się w CERN-ie w maju. Wydarzenie to było opisywane przez wszystkich i okrzyknięto je jako "Woodstock of the Web". W konferencji uczestniczyło 400 użytkowników i programistów. W 1994 r. opisy WWW trafiły do wszystkich środków przekazu. Druga konferencja odbyła się w październiku w USA i została zorganizowana przez NCSA i nowoutworzony Międzynarodowy Komitet Konferencji WWW (IW3C2 - International WWW Conference Committee). Uczestniczyło w niej 1300 osób. Kolejna konferencja została zaplanowana w Darmstadt i organizacji podjęło się Towarzystwo Fraunhofera (główny wykonawca projektu WISE). W końcu 1994 r. WWW miało 10000 serwerów, wśród nich było 2000 serwerów komercyjnych, i 10 milionów użytkowników. Ruch był równoważny przesyłaniu wszystkich zebranych dzieł Szekspira co sekundę.

Technika WWW jest ciągle rozszerzana dla zaspokojenia nowych potrzeb. Bezpieczeństwo, upoważnianie, multimedia, dostęp z sesji i pobieranie opłat są ważnymi właściwościami, które ostatnio są dodawane.

Najważniejszym aspektem wszystkich nowych uzupełnień jest to, aby WWW pozostało otwartym standardem do użytku dla wszystkich i aby nikt nie miał prawa do jego przekształcenia w swoją własność. Jest to stałe zadanie Międzynarodowego Konsorcjum WWW (W3C - International World-Wide Web Consortium) - ciała złożonego z instytutów i towarzystw z całego świata. W3C jest kierowane wspólnie przez INRIA (Institut National pour la Recherche en Informatique et en Automatique - Francuski Narodowy Instytut Badawczy Informatyki i Automatyki) z Europy, MIT (Massachusetts Institute of Technology - Instytut Techniczny Massachusetts) z USA i Uniwersytet Keio z Azji.

W 1994 r. CERN przesłał projekt w tym duchu do Komisji Unii Europejskiej w ramach programu ESPRIT. Ale mając wyraźnie na względzie projekt LHC, zdecydowano, że dalszy rozwój WWW będzie działalnością poza główną misją CERN-u. Potrzebna była nowa instytucja do prowadzenia podstawowych prac nad WWW. Komisja Europejska zwróciła się do INRIA o prowadzenie projektu rozwojowego "WebCore" finansowanego przez Komisję w Europie. INRIA współpracuje z Laboratorium Informatyki w MIT, gdzie podjął pracę badawczą Berners-Lee.

W 1997 r. było ponad 650000 serwerów WWW i każdego dnia przybywało 1000 nowych, WWW stała się tak powszechna jak telefon, a informatycy z CERN-u skoncentrowali się na obsłudze środowiska fizyków.