Seminarium Fizyki Materii Skondensowanej

Już 1982 roku Richard Feynman zaproponował, żeby do badania realnychukładów użyć symulatora kwantowego, opartego na tych samych kwantowychzasadach, które obowiązują w rzeczywistości. Po wielu latach podobnepodejście udaje się wprowadzać w życie wykorzystując ostatnieosiągnięcia w dziedzinie wytwarzania i kontrolowania ultrazimnych gazówatomowych. Gazy takie, umieszczone w periodycznym potencjale wytworzonymprzez odpowiednią interferencję wiązek laserowych, opisywane mogą byćtymi samymi hamiltonianami, które stosuje się w fizyce fazyskondensowanej. Powstała w ten sposób sztuczna sieć nie ma defektów inie występują w niej drgania termiczne. Największą jednak zaletą tegopodejścia jest fakt, że w takim symulatorze możemy zmieniać parametryukładu. Możemy kontrolować potencjał oddziaływań pomiędzy atomami(włącznie ze znakiem!), które obecnie pełnią tą samą rolę, co elektronyw rzeczywistym krysztale, intensywność tunelowania pomiędzy węzłamisieci krystalicznej, koncentrację nośników, geometrię i wymiarowośćsieci oraz wiele innych. Manipulując tymi parametrami możemy międzyinnymi badać przejście metal-izolator albo przejście pomiędzy stanemBardeena-Coopera-Schrieffera, a kondensatem Bosego-Einsteina ciasnozwiązanych par fermionów, co może mieć znaczenie dla wyjaśnieniamechanizmu nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego.