[ strona główna ] |
1 |
Jezioro Siemianowskie The day after |
Nad Jezioro Siemianowskie trafiliśmy latem 2000 roku przy okazji wycieczki do Białowieży i przyległych nadgranicznych regionów Polski. W porównaniu z pobliską tysiącletnią puszczą, jest to obiekt geograficzny stosunkowo młody (powstał w latach 70- i 80-tych XX wieku jako sztuczny zbiornik spiętrzający wody Narwi), mocno jednak osobliwy i zdecydowanie wart obejrzenia! Nie tyle z uwagi na walory krajobrazowe okolicy, bo te są raczej dyskusyjne, ale jako interesujący przykład pewnych koncepcji gospodarki przestrzennej - w swoim czasie znanych jako "budownictwo socjalistyczne".
Cały akwen, formalnie "Zbiornik Wodny Siemianówka", jest trzecim co do wielkości sztucznym jeziorem w Polsce - jego powierzchnia wynosi 32.5km2. Po zamknięciu tamy zbiornik napełniał się przez 5 lat, ostateczny poziom spiętrzenia wody wynoszący ok. 7m został osiągnięty w 1993 roku i jest ewidentnie niższy od projektowanego. Oficjalnie oddanie zalewu do użytku nastąpiło w roku 1995. Przy jego tworzeniu całkowitemu zalaniu uległo kilka wsi (Rudnia, Garbary, Bołtryki, Łuka, Budy). Zbiornik przecina grobla, wzdłuż której przebiega dwutorowa linia kolejowa, niegdyś o znaczeniu strategicznym - w razie wojny tędy miały być przewożone na zachód dywizje Armii Czerwonej. Jeden z torów ciągle ma szeroki, rosyjski rozstaw szyn!
Dla zainteresowanych dokładne położenie mostu na grobli wg GPS: |
Rezultat wysiłków socjalistycznych budowniczych robi dość przygnębiające wrażenie. Zalew na pierwszy rzut oka jest dużo płytszy niż zakładano, przy brzegach w wielu miejscach rozciągają się wyschnięte połacie czarnego spękanego mułu. W pobliżu grobli kolejowej krajobraz wygląda szczególnie dramatycznie - z nie porośniętego trawą żwiru i piasku sterczą pordzewiałe i poszarzałe stalowe konstrukcje, powierzchnię wody pokrywają złogi białej brudnej piany. Przy burzowej pogodzie, na jaką trafiliśmy w czasie naszej wizyty, wstrząsające i złowrogie wrażenie opuszczenia i odludności zwiększało jeszcze niezwykłe światło i ołowiane chmury. Całość można by polecić hollywoodzkim scenarzystom - jako naturalne i bardzo realistyczne tło do kręcenia katastroficznych filmów o upadku cywilizacji.
Są jednak i bardziej optymistyczne akcenty - w wielu miejscach przyroda zaczęła już opanowywać i ożywiać zdewastowane tereny. Wschodnią, nie w pełni napełnioną część zbiornika zajęło wielkie siedlisko ptaków wodnych, a sądząc po obecności wędkarzy na brzegach, ryb w Siemianówce także nie brakuje.
Wiele użytecznych informacji na temat historii powstania zbiornika, ptaków i zwierząt aktualnie nad nim żyjących i przede wszystkim bardzo obszerny opis możliwości wędkarskich w rejonie można znaleźć na stronie p. Dariusza Kruglicza www.republika.pl/darekkr/siemian.html
Na zdjęciach:
1. Widok z południowego krańca grobli na zachodnią
część jeziora.
2. Grobla przecinająca jezioro, biegną nią tory kolejowe
linii Hajnówka-Cisówka, widok z południowego brzegu.
3. Widok z południowego-wschodniego krańca jeziora, w
głębi widoczna grobla i most kolejowy nad nurtem Narwi.
4. Tablica pamiątkowa na głazie leżącym w pobliżu
zapory w Bondarach.
Dojazd nad jezioro: z Hajnówki przez Narewkę do Siemianówki (27km) lub do Rybaków (31km). Inna możliwość - z Białegostoku przez Michałowo (ponad 50km).
Powyzej: przed i po, fragmenty map. Z lewej Mapa województwa białostockiego 1:500 000, PPWK Warszawa 1973, z prawej Województwo podlaskie mapa w skali 1:500 000, PPWK S.A. Warszawa - Wrocław 1999, ISBN 83-7000-594-2. |
Zdjęcia zostały wykonane 17.06.2000:
1, 4
kamerą Nikon F90X, obiektywem Nikkor 20-35/2.8 AF D-IF,
na filmie Fuji Velvia 50, fot. JR;
2, 3
kamerą PRAKTICA LTL, obiektywem PANCOLAR 1.8/50, na filmie Fuji S-200,
fot. MG.
Jezioro Siemianowskie. Text copyright (c) by MG, JR.
Foto copyright (c) by MG, JR.
Web ver. 20020722 copyright (c) 22 lipca 2002 by AW2P2. Kontakt z redakcją: aw2p2@fuw.edu.pl.