Grenlandia się topi

Wraz z ocieplaniem się klimatu, lądolód grenlandzki stopniowo się topi, a na jego powierzchni pojawiają się strumyki. Jeśli przyjąć, że lądolód jest płaski, a objętość lodu topiącego się na jednostkę powierzchni jest stała (niezależna od położenia), to grubość warstwy wody na lądolodzie (a dokładnie jej czwarta potęga) będzie rozwiązaniem równania Poissona. W takim przypadku spodziewać się można (Devauchelle et al., PNAS 109, 20832-20836, 2012) że kąty między łączącymi się strumykami będą wynosiły średnio 72 stopnie. Czy tak rzeczywiście jest w przypadku strumyków na lądolodzie? Sprawdzeniu tej prawidłowości poświęcone jest niniejsze zadanie. Należy wyodrębnić strumyki na poniższej fotografii i zidentyfikować ich punkty rozgałęzień, a następnie zrobić statystykę kątów

(photo: Diane Tuft)

Raport z wykonania projektu